Σελίδες

▼

ΘΕΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ… ΗΜΕΡΑ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ 30η - ΚΥΡΙΑΚΗ 06 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2020

 ΘΕΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ…Ημέρα εγκλεισμού 30η – Κυριακή 06 Δεκεμβρίου 2020


….. « Θυμάμαι τον παππού σου όταν πρωτομπήκε στο γραφείο μας.
Τα μάτια του έλαμπαν και ήταν αποφασισμένος να κάνει τα πάντα για να αλλάξει η κατάσταση που ζούσαμε όλοι …» είπε η Αλεξία κι έσφιξε το χέρι του Αγησίλαου.

- « ναι …σε θυμάμαι να με κοιτάς με απορία και μετά μου είπες: Έλα συνέλληνα, κάθισε…ξέρεις που μπήκες;;; Ξέρεις για ποιο λόγο είμαστε εδώ, γιατί ανοίξαμε αυτά τα γραφεία της Ελλήνων Συνέλευσις;;;»
Κι εγώ σου απάντησα: Τάσσομαι κι αφοσιώνομαι κι ορκίζομαι ως πολεμιστής ταγμένος στον ιερό σκοπό της ελευθερίας της Ελλάδος, να υπηρετώ πάντα την Αλήθεια, το Δίκαιο, την Αρμονία, την Αρετή, την Αφθονία με ανιδιοτέλεια…..
Από τότε γίναμε πραγματικά αδέλφια, σε έναν στόχο και σε έναν σκοπό….» κι ο παππούς κοίταξε την Αλεξία και χαμογέλασε.

- «Παππού, ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί οι άνθρωποι δεν ήρθαν όλοι τότε στα γραφεία;;; Δεν καταλάβαιναν πως το συνολικό καλό ήταν μόνον στην ένωσή τους;;; Τι ήταν εκείνο που τους σταματούσε;;;»

- « Αχχχ…Αριστοτέλη μου….αν ήσουν από μια μεριά να έβλεπες, πόσο χλευασμό και ειρωνία δεχτήκαμε….
Πόσο μας πολέμησαν οι ίδιοι μας οι φίλοι και οι συγγενείς, τα ίδια τα παιδιά και οι σύντροφοι μας, οι συνεργάτες μας και οι συμπολίτες μας…

Άκουγαν για πρώτη φορά κάποιον να τους μιλάει σαν τον Αρτέμη, σε γλώσσα απλή και κατανοητή αλλά και θυμωμένη με όλο το κακό και το άδικο που κάποιοι παρήγαγαν στους ανθρώπους κι αυτό ήταν κάτι διαφορετικό από το μοντέλο του πολιτικού που ήταν χαραγμένο στο μυαλό τους με το ψεύτικο χαμόγελο, το χέρι ψηλά να τάζει και να χαιρετάει, τον βαρύγδουπο ξύλινο λόγο, τον ακαταλαβίστικο αλλά δυστυχώς αποδεκτό….
Κι όταν τους είπε πως δεν ήρθε σαν πολιτικός αλλά ως πολεμιστής για να καθαρίσει τους στάβλους του Αυγεία, τότε ήταν που τα ΄χασαν, μπερδεύτηκαν κι άρχισαν να ειρωνεύονται αυτό που δεν καταλάβαιναν…
Άκουσαν για 600 δις και ήθελαν εκείνη τη στιγμή κάποιος να τους τα μοιράσει, χωρίς να ξέρουν γιατί, χωρίς να κοπιάσουν κι έτσι βιάστηκαν να κατακρίνουν, να χλευάσουν, να τα απορρίψουν ενώ τα έβλεπαν στους προϋπολογισμούς του κράτους, να μας χαρακτηρίσουν ευκολόπιστους και τον Αρτέμη Σώρρα απατεώνα…

Οι άνθρωποι ήταν ακρωτηριασμένοι από τα γεννοφάσκια τους , παιδί μου…

Σαν τα πουλιά που όταν γεννηθούν στο κλουβί δεν ξέρουν τι σημαίνει ελευθερία, πόσος αέρας κι ευρυχωρία υπάρχει εκεί έξω, πόσα άλλα πουλιά για φιλίες κι έρωτες, πόσο καθαρό νερό που κυλάει στα ρυάκια, παρά νομίζουν πως τα κάγκελα του κλουβιού είναι τα δικά τους όρια κι αρκούνται σ΄αυτά…
Κι αν δοκιμάσεις να ανοίξεις την πόρτα του κλουβιού, θα τραβηχτούν τρομαγμένα προς τα πίσω και δεν θα τολμήσουν να αφήσουν τη συνήθεια τους και την ασφάλεια της φυλακής τους…
.
Έτσι έπαθαν Αριστοτέλη μου οι Έλληνες με την Ελλήνων Συνέλευσις…
Είδαν την πόρτα της φυλακής του μυαλού τους να ανοίγει και τρόμαξαν μην μπει μέσα η αλήθεια, μην μπει μέσα το φως και ξεθωριάσει τα χαράγματα τους και ξυπνήσουν οι μνήμες…Τόσο τρομαγμένοι ήταν και δεν το γνώριζαν….

Ήταν το δόγμα που τους κρατούσε γονατισμένους στη γη και τους μάθαινε να μη μιλάνε και να σωπαίνουν, να ακούνε μα να σωπαίνουν κι όταν βλέπουν το άδικο να γυρνάνε και το άλλο μάγουλο για δεύτερο χαστούκι …

Ήταν τα κόμματα τα ξενόφερτα που τους είχαν κομματιάσει και μάλωναν οι Έλληνες για των ξένων τα συμφέροντα….
Και ξεπουλούσαν οι πολιτικάντηδες την Ελλάδα και οι Έλληνες δεν μιλούσαν, δεν ξεσηκώνονταν…
Γιατί τους είχαν υπνωτίσει οι ίδιοι και οι ίδιοι , ξανά και ξανά, κι άλλο όνομα δεν άντεχαν να ακούσουν να κυβερνάει….
Η επανάληψη έχει δύναμη σε ένα αδύναμο μυαλό παιδί μου, το οποίο το έπεισαν πως δεν αξίζει να ασκήσει πολιτική και πως μόνον εκείνοι, οι ίδιοι και οι ίδιοι μπορούν ….

Ήταν που όλες οι εξουσίες μαζί λειτουργούσαν από κοινού για την καταστροφή της Ελλάδας και δεν έβρισκες δικαστή να δικάζει με γνώμονα την Αλήθεια και το Δίκαιο…

Ούτε έβρισκες πρύτανη σε πανεπιστήμιο να αναζητήσει τις αληθινές επιστήμες να διδάσκονται στους φοιτητές…

Ούτε στρατηγό να εκπαιδεύει πολεμιστές που θα υπερασπιζόταν την πατρίδα με σθένος…

Ούτε και επίσκοπο που θα τολμούσε να μιλήσει για τα θρησκευτικά ψεύδη και την αλήθεια για την πατρώα ουσία των Ελλήνων και την καταγωγή τους…

Μα ούτε και τραπεζίτη που να μην στοχεύει στην κατάσχεση της περιουσίας όλων των Ελλήνων και στη διαχείριση του δικού τους πλούτου και της ενέργειας τους….

Και οι Έλληνες ήταν τόσο ξεχασμένοι κι απορροφημένοι από τις έγνοιες που τους είχαν προκαλέσει, που κοιτούσαν μόνον τα προσωπικά τους προβλήματα, τα δικά τους ατομικά κέρδη και αν ο γείτονας δίπλα πέθαινε …ούτε που νοιαζόταν….
Ούτε η χώρα τους ένοιαζε γιατί τους είχαν μάθει πως ήταν η ψωροκώσταινα, πως έτρωγε τα παιδιά της, πως δεν είχαν στον ήλιο μοίρα και πως η ευρωπαίοι , οι πλούσιοι και πολιτισμένοι, θα τους έσωζαν με τα δάνεια και γι αυτό έπρεπε να νιώθουν κι ευγνωμοσύνη και να μην μιλάνε κι από πάνω…

Κι όταν ο Αρτέμης φανέρωσε τους καταπιστευματικούς λογαριασμούς της χώρας στις τράπεζες και τους κολλήσαμε σε όλα τα γραφεία να τους βλέπουν όλοι, τότε οι Έλληνες απλώς περνούσαν και γυρνούσαν το κεφάλι από την άλλη μεριά, να μην δουν τον πλούτο τους, γιατί ο δεσπότης τους είχε κάνει κήρυγμα στην εκκλησιά, να είναι ταπεινοί και φτωχοί γιατί κανένας πλούσιος δεν περνάει τις πύλες του παραδείσου και μακριά από τα γραφεία της Ελλήνων Συνέλευσις γιατί αυτοί εκεί είναι αντίχριστοι…»

Ο Αριστοτέλης δεν μπορούσε να πιστέψει αυτά που άκουγε …
Λίγα μόλις χρόνια πίσω και όλα ήταν τόσο σκοτεινά, σαν τα παραμύθια με τις κακές μάγισσες , που οι άνθρωποι είχαν μεταμορφωθεί σε ζόμπι κι απλώς εκτελούσαν εντολές …
Όμως, όπως και στα παραμύθια, κάποιοι γενναίοι σαν τον παππού του, αψήφησαν τις σκοτεινές δυνάμεις και γκρέμισαν το τσουκάλι με τα φίλτρα εξαφανίζοντας κάθε σκοτεινή κι αποστατική τεχνική…




 
 
ΣΤΙΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου