Δεν ζεις με το φόβο να είσαι ενάρετος και δίκαιος μόνον και μόνον για να μην χάσεις την αιώνια ζωή στον παράδεισο και να μην τιμωρηθείς στα καζάνια και τις φωτιές της κόλασης…
Ζεις, ενσαρκώνεσαι για να ζήσεις, έχοντας μέσα σου όλες τις καταγραφές, όλο το υλικό για να γίνεις ένας αληθινά Έλλην άνθρωπος. Δηλαδή…ένας άνθρωπος με Αξίες!!!
Η Αρετή και η Δικαιοσύνη για έναν άνθρωπο δεν είναι αποτέλεσμα φόβου, αλλά είναι αποτέλεσμα της ίδιας του της ύπαρξης, του ίδιου του του γενετικού υλικού, της Δομής, Δόμησης, Σύστασης, Σύνθεσης, Σύνδεσης της Πατρώας Ουσίας.
Τη γέννηση του σαρκίου συνοδεύουν άλλα 11 άυλα, άφθαρτα μέρη του σώματος , του δημιουργήματος που λέγεται συνειδητότητα. Κι ανάμεσα σ΄αυτά υπάρχει και το θεϊκό σχέδιο που χαράχθηκε από την ίδια τη Δημιουργία για το Δημιούργημα της τον άνθρωπο!
Επομένως δεν είσαι δίκαιος στο λόγο και στις πράξεις σου επειδή φοβάσαι την κόλαση, αλλά είσαι δίκαιος επειδή έτσι δημιουργήθηκες να είσαι κι επειδή η Δικαιοσύνη είναι μία από τις 12 Αξίες σου.
Και δεν γεννήθηκες για να φοβάσαι τον πλούτο και την αφθονία, μην τυχόν και σου στερήσουν τον παράδεισο όπως έγινε με τον πλούσιο της παραβολής του χριστιανικού ευαγγελίου, αλλά γεννήθηκες για να απολαμβάνεις τον πλούτο και την αφθονία, να στρέφεις αυτά τα δύο για το δίκαιο όλων των δημιουργημάτων ώστε να φτάσεις πιο κοντά στην Ευδαιμονία. Γιατί η Αφθονία όπως και η Ευδαιμονία είναι μέσα στις Αξίες των ανθρώπων.
Ούτε γεννήθηκες για να κοιτάζεις τα μνήματα και τους τάφους που σου θυμίζουν το τέλος, έτσι ώστε να μην απολαμβάνεις τα αξιοθέατα και τις άπειρες ομορφιές, γιατί όλα τα θεωρείς μάταια …ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης;;;;ΟΧΙ…Δεν είναι έτσι…
Όλα δημιουργήθηκαν πριν από εμάς για εμάς…Με την εντολή να τα σεβαστούμε, να τα προστατέψουμε, να μην τα αλλοιώσουμε και να τα απολαύσουμε!!!
Πόσο ΑΔΙΚΟ είναι να απολαμβάνεις ένα πανέμορφο τοπίο της φύσης, ακούγοντας τα νερά να κυλάνε και τα πουλιά να κελαηδούν και ξαφνικά να σκέφτεσαι πως όλα αυτά κάποια στιγμή θα πεθάνουν και πριν από αυτά θα πεθάνεις κι εσύ και όλη η χαρά και το αίσθημα της γαλήνης και της ένωσης με όλα τα δημιουργήματα, να εξαφανίζεται μέσα σε ένα σκοτεινό σύννεφο από τύψεις κι ενοχές που απολαμβάνεις τα εφήμερα….
Πόσο ΑΔΙΚΟ είναι, να μην ζεις τον έρωτα, που ο έρωτας είναι δημιουργία, επειδή έτσι κι αλλιώς θα πεθάνεις κι επειδή το δόγμα σου έχει μολύνει το μυαλό πως στην μεταθάνατον ζωή θα ερωτευθείς όλα τα καλά που έχει να σου δώσει ο κήπος της Εδέμ;;;
Μα η ενσαρκωμένη ζωή είναι ΕΔΩ… στον πλανήτη της υδάτινης δημιουργίας, στη Δήμητρα…Κι ε΄δω θα νιώσεις με όλες σου τις αισθήσεις και θα ερωτευθείς με τόσο πάθος κάθε τι που σε κάνει να δημιουργείς…
ΝΑΙ…ΜΕ ΠΑΘΟΣ!!! Γιατί το πάθος να είναι αμαρτία;;; Γιατί οι θρησκείες μας δημιουργούν ενοχές αν ερωτευτούμε με πάθος;;; Μα το πάθος είναι ο βατήρας που σε εκτινάσσει στα ύψη…Και δεν έχει να κάνει με τους εθισμούς σε ουσίες ή την αρρωστημένη προσκόλληση σε άτομα …
Έχει να κάνει με τη δύναμη που σε βοηθάει να εστιάζεις όλη σου την ύπαρξη για να ρουφήξεις την ενέργεια και να αποδώσεις στο μέγιστο βαθμό!!!
ΟΧΙ ΛΟΙΠΟΝ…ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΣΑ ΑΥΤΗ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΟΥΜΕ…
ΗΡΘΑΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΝΙΩΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ ΒΑΘΜΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ…
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΑΔΗ Ή ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΩΝΑ …
ΓΙΑΤΙ ΚΙ ΑΥΤΟΙ …ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ …
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΡΑΝΙΚΟΥ
ΠΗΓΗ: Ε.ΣΥ. ΚΟΖΑΝΗΣ ΝΕΑ
https://esykozanisnea.blogspot.com/2021/01/77-22-2021.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου