Βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος

Τίποτα άλλο πέρα από τη σκληρή πραγματικότητα οφείλουμε να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας. Και στη συνέχεια να επανορθώσουμε ώστε να μπορέσουμε να γίνουμε και πάλι το κόσμημα των κόσμων, φωτεινός λίθος.

Ο τελευταίος χρόνος είναι ίσως ό,τι πιο σκληρό έχει βιώσει η ανθρωπότητα. Ίσως και πιο σκληρό από τους ένοπλους πολέμους, γιατί εκεί την απειλή τη βλέπεις και πολεμάς επιτόπου.

Ο πόλεμος που βιώνουμε ξεκίνησε ως οικονομικός. Η έξαρσή του ήταν το πρώτο μνημόνιο, όπου οι Έλληνες - σχεδόν ευλαβικά – σε πολύ λίγο καιρό, ξεχάσανε να αντιδρούν στο πλέον δολοφονικό σχέδιο κατά των Ελλήνων.
Βάλαμε κεφάλαιο στην ίδρυση μιας θεσμικής οντότητας με τίτλο «Ευρωπαϊκή Ένωση»και βρεθήκαμε χωμένοι σε ένα χρέος που ποτέ δε μας απεδείχθη, που ήταν η αρχή της εξαθλίωσης των Ελλήνων.
Ένα σχέδιο που ολοκληρώθηκε με την ψήφισή του από τους βουλευτές που αποτελούσαν το κοινοβούλιο. Δηλαδή, οι αντιπρόσωποι που (ας πούμε) επέλεξαν οι Έλληνες πολίτες για την καλλίτερη διακυβέρνηση της χώρας.

Σα να ξεχάστηκαν τα μνημόνια όμως και πώς να μην ξεχαστούν όταν η επικαιρότητα του τελευταίου έτους, βομβαρδίζει τους πολίτες από αμέτρητες μπάντες.

Η πανδημία του κορονοϊού covid19, ήταν και είναι ένα «υπέροχο» σχέδιο για την εκπλήρωση της πολιτικής ατζέντας πολλών χωρών από ό,τι φαίνεται.

Τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη (όπως έλεγε και ο πρόλογος του όρκου του Κ. Παπούλια το 2005) παραβιάζονται καθημερινά και ζούμε πρωτόγνωρες και απόκοσμες καταστάσεις.

Τι ζούμε, λοιπόν, αυτή την περίοδο του πρώτου από τα «χρόνια του Κορονοϊού» όπως εξαρχής το αποκάλεσαν τα συστημικά μμε, υποθέτω κατ’ εντολήν.

Κυκλοφορούμε με άδεια μόνο. Δηλαδή, δίνουμε λογαριασμό πού πάμε και τι κάνουμε, πόση ώρα να κάνουμε, πόσο μακριά από το σπίτι μας θα πάμε και λοιπά έως πρότινως δίκαια που στην πραγματικότητα είναι αναφαίρετα δίκαια του ανθρώπου (και του πολίτη).
Υποχρεούμαστε να φοράμε μάσκα, ειδάλλως δεν μπορούμε να εξυπηρετηθούμε, μα ούτε καν να περπατάμε στο δρόμο χωρίς αυτή.
Όλες αυτές οι απαγορεύσεις επιφέρουν δε και πρόστιμο, σε μια περίοδο όπου η ίδια δικτατορική κυβέρνηση, έχει δολοφονήσει την όποια οικονομία υπήρχε, επιβάλλοντας σε μεγάλο ποσοστό των πολιτών να μην έχουν εργασία, οπότε και να μην έχουν εισόδημα να καλύψουν τα βασικά πάγια έξοδά τους, πόσο μάλλον να πληρώσουν πρόστιμο της τάξης των 300 ευρώ.
Παρά όλα αυτά, ανά τακτά διαστήματα, βλέπουμε τους ίδιους τους νομοθέτες να παραβιάζουν τα μέτρα που οι ίδιοι επέβαλλαν, με περισσό θράσος και κουνώντας το δάχτυλο στον Έλληνα πολίτη που όπως λογικό είναι αντιδρά.
Επιπλέον, εδώ και δύο εβδομάδες περίπου, οι «ειδικοί» που ενίσχυαν τη θέση των ακραίων μέτρων που πήρε η κυβέρνηση για την πανδημία, αποδεικνύουν πόσο μη ειδικοί και εντεταλμένοι είναι, καθώς ο ένας πίσω από τον άλλο, ξεκινούν να λένε ότι ίσως η αύξηση των κρουσμάτων να είναι απόρροια του εκτεταμένου εγκλεισμού.
Όσο δε, «μένουμε σπίτι», δημιουργούνται ολόκληρες μουσουλμανικές πόλεις και διευκολύνεται ακόμη περισσότερο η διαδικασία νομιμοποίησης επήλυδων.
Ξεκουκουλώνονται (υποτίθεται), παιδεραστές, βιαστές, κακοποιοί. Το θέμα είναι όμως για άλλη μια φορά ένα τεράστιο σκάνδαλο, στο οποίο δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες.
Η περίπτωση του Δημήτρη Λιγνάδη, είναι «φωτεινή» περίπτωση. Το θράσος της κυβέρνησης να εξαιρέσει εαυτόν της ευθύνης, επιρρίπτοντας ευθύνες μόνο στον δράστη, ξεπερνά την ανθρώπινη φαντασία, καθώς ο εν λόγω και ορθοφωνία έκανε στον Πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη, αλλά και διορίστηκε στο Εθνικό Θέατρο ως Καλλιτεχνικός Διευθυντής χωρίς διαγωνισμό και μάλλον το βιογραφικό του, το οποίο κουβαλά απολύσεις του από δραματικές σχολές λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς, κάπου θα παράπεσε και ο θεσμός του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού σήκωσε τα χέρια ψηλά και δήλωσε παραπλανημένος και ξεγελασμένος.

Οποία τραγικότης… Η κ. Μενδώνη, παραμένει Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Αστυνομική βία. Καλά όχι ότι μας είχανε στα πούπουλα όσοι πέρασαν από τα έδρανα της βουλής ως κυβερνώντες πριν την κυβέρνηση του Κ.Μητσοτάκη. Ωστόσο τα μέτρα της πανδημίας, έδωσαν παραπάνω θάρρος στους «χωριάτες» να κάνουν κατάχρηση εξουσίας και να ασκούν τέτοια βία στους πολίτες που οριακά δεν είναι δολοφονική.
Αυτό το 4… Τσούζει πολύ. Βράζει το μέσα μας. Κλαίμε τόσο από στεναχώρια, όσο και από θυμό. Κυρίως θυμό. Ή καλλίτερα οργή.

Δίκαιο πέρασμα στο φως, στον 23 χρονο Ιάσονα, που με βάση τις μαρτυρίες έκανε το τραγικό λάθος να περάσει νόμιμα με πράσινο μπροστά από το δρόμο της Βουλής, όπου υπηρεσιακός φρουρός – οδηγός της Ντόρας Μπακογιάννη, τον χτύπησε θανάσιμα.
Είναι από μόνο του σαν γεγονός φρικτό και σηκώνει τη λογική οργή του κόσμου. Όμως το έγκλημα εξυψώθηκε στο τετράγωνο από τις εξής εγκληματικές δράσεις.
- Ο οδηγός και το υπηρεσιακό όχημα, δεν παρέμειναν στο σημείο, αλλά φυγαδεύτηκαν εντός του περιχώρου της Βουλής. Αυτό, οι φίλοι μας οι ξένοι, το λένε hit and run (χτυπάω και φεύγω) και επισύρει μεγαλύτερη ποινή από ότι το ατύχημα εξ’ αμελείας.
- Στο σημείο που βρισκόταν αυτόπτης μάρτυρας ο οποίος έδινε επιτόπου κατάθεση, τροχονόμος νταής τον εκφόβισε, κάνοντας ένα ανέκδοτο 40 χρόνων σκληρή πραγματικότητα. (Γιατί δεν φοράς κράνος;)
- Πήρε 36 με 38 ώρες στην Ν. Μπακογιάννη να δηλώσει ότι το όχημα που τελικώς σκότωσε τον νεαρό Ιάσονα, ανήκει στην προσωπική της φρουρά. Μίλησε μάλιστα για διερεύνηση του θέματος.
Προφανώς η Ν. Μπακογιάννη δε γνωρίζει ότι οι δρόμοι γύρω από το κτήριο της Βουλής είναι γεμάτοι με κάμερες και ότι επιτόπου μπορούσε να βγει και το πόρισμα του πώς έγινε το ατύχημα (ή καλλίτερα ο φόνος) ώστε να αποδοθούν άμεσα και οι ευθύνες.

Αυτό που είναι ξεκάθαρο από όλα αυτά, είναι ότι εμπλέκονται οι πολιτικοί της χώρας σε κάθε περίπτωση και αυτό με οδηγεί στη σκέψη των κατά συρροή εγκληματιών.

Έλλην άνθρωπε, Έλληνα πολίτη, φταίω κι εγώ. Φταις κι εσύ. Φταίμε μαζί.
Και ενωμένοι οφείλουμε να επανορθώσουμε όλο το άδικο που γίνεται στις πλάτες μας.
Δεν μπορούμε να φέρουμε τους νεκρούς πίσω. Μπορούμε όμως να φροντίσουμε να μη διαπραχθούν ποτέ ξανά τέτοια εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Τι άλλο περιμένουμε να δούμε; Πόση ακόμη κατάντια αντέχουμε;

Ελάτε αδέλφια στην τεράστια λεωφόρο της «Ελλήνων Συνέλευσις» να ενωθούμε στον κοινό στόχο και σκοπό της απελευθέρωσης των ανθρώπων από τους παγκόσμιους δυνάστες.

Ελάτε αδέλφια να φτιάξουμε την πολιτεία μας με αξίες και αρχές ώστε να μην ξαναπαραχθεί ποτέ ξανά άδικο σε κανένα επίπεδο.

Ελάτε αδέλφια στον μοναδικό παγκόσμιο ανθρωποκεντρικό οργανισμό να επαναορίσουμε τι είναι πολιτισμός. Τι είναι δικαιοσύνη. Τι είναι ελευθερία.

Ελάτε αδέλφια να ψηφίσετε και να ψηφιστείτε στον εθνικό πολιτικό φορέα «Ελλήνων Συνέλευσις» ώστε να φροντίσουμε όλοι μαζί να μην ξαναγίνουν αίσχη όπως αυτά και να κάνουμε την εθνοσυνέλευσή μας.

Μην αργείτε άλλο. Όσο αργείτε σκοτώνουν και περισσότερους. Είτε ως ηθικοί αυτουργοί, είτε ως φυσικοί αυτουργοί.

Η ώρα είναι τώρα!