Η
Λένα έμεινε για λίγο σκεπτική . Αναρωτιόταν, αν άξιζε τον κόπο να
συνεχίσει την κουβέντα και να ξοδέψει την ενέργεια της ή αν απλώς θα
έπινε τον καφέ της με τη φίλη της συζητώντας περί μανικιούρ,
πεντικιούρ, μόδα και κουτσομπολιά, όλα εκείνα που κάποτε της φαινόταν
τόσο φυσιολογικά, τόσο γυναικεία, ενώ τώρα τα έβρισκε απλώς ανούσια …
Τί είχε αλλάξει σε αυτήν;;;
Πριν καιρό ήταν και η ίδια μια ¨κυρία καθωσπρέπει¨, αρεστή στα θέλω της κοινωνίας, υπόδειγμα συζύγου, μητέρας, εργαζόμενης και καλής χριστιανής, με τους εκκλησιασμούς της, τις ελεημοσύνες, τα χόμπι της, το στολισμένο σπίτι για τα χριστούγεννα, και όλη η τοπική κοινωνία είχε να λέει τα καλύτερα. Όμως μέσα της ένιωθε ένα τεράστιο κενό που την πίεζε αφόρητα. Ένιωθε πως ο σκοπός της ζωής της δεν ήταν τόσο χλιαρός και τόσο ανούσιος, τόσο επιφανειακός. Ήθελε να κάνει μια βουτιά σε εκείνο το βάθος της ψυχής και του νου της, που έκρυβε μέσα του την Αλήθεια και τον πραγματικό σκοπό και νόημα της ζωής…
Καταλάβαινε πως ήταν πολύ δύσκολο, όχι μόνο για τη συγκεκριμένη φίλη της αλλά και για κάθε άνθρωπο που ζούσε απόλυτα συμβιβασμένος με τα πρέπει της κοινωνίας. Όλα αυτά τα στερεότυπα με τα οποία όλοι μεγαλώνουμε από μικρά παιδιά, όλα τα χαράγματα και τα αποτυπώματα του θηρίου που λέγεται κοινωνία και που λειτουργεί με ανισότητες και αδικίες, υποκρισίες και απατεωνιές, έπρεπε με κάποιο τρόπο να φανούν μπροστά στα μάτια της φίλης της.
Ως εκεί, κάτι μπορούσε να κάνει η Λένα, όμως μετά , όλα θα εξαρτιόταν από τη θέληση της κ. Καθωσπρέπει. Η ¨βουτιά¨ στο βάθος της δικής της ψυχής ήταν καθαρά δική της απόφαση και μόνον έτσι, με ελεύθερη βούληση θα αποκτούσε κι αληθινό νόημα. Μπορούσε μόνον να της δείξει το δρόμο προς την ελευθερία αλλά δεν μπορούσε να τον βαδίσει για εκείνη.
- « Καλή μου…θυμάσαι τον μύθο που μάθαμε στο σχολείο για το σπήλαιο του Πλάτωνα;;;»
- « Εννοείται Λένα μου πως το θυμάμαι. Πάντα μου άρεσε η μυθολογία και ήμουν και άριστη στα φιλολογικά γενικώς.»
- « Αν βγάζαμε την ιστορία του σπηλαίου από το μύθο και τον φέρναμε εδώ στην πραγματικότητα , στο σήμερα…νομίζεις πως θα μπορούσαμε να δούμε τους εαυτούς μας δεμένους χειροπόδαρα, ως δεσμώτες, και όλη την κοινωνία μας ως το σπήλαιο που μας κρατάει στο σκοτάδι;;;»
- «Τι ακριβώς εννοείς; Πάντα από εδώ το πας από εκεί το φέρνεις, για σκλαβιά θα μιλήσεις. Μα δεν είμαστε σκλαβωμένοι Λένα μου. Είναι τα χρόνια που αλλάζουν, η πρόοδος, η τεχνολογία που εξελίσσεται…πώς είμαστε σκλαβωμένοι;;; Κι άλλωστε, για όλες τις αλλαγές δεν ευθυνόμαστε ούτε αποφασίζουμε εμείς. Άλλοι είναι που κινούν τα νήματα κι εμείς μπροστά τους δεν έχουμε καμία δύναμη. Τί είμαστε εμείς;; μυρμήγκια μπροστά τους. Και τί είναι η ζωή;;; Μια σταγόνα στον ωκεανό…Δεν είχε άδικο αυτός που είπε: ό,τι φάμε , ό,τι πιούμε και…το ξέρεις το παρακάτω.»
- « Και τί νομίζεις πως δίνει δύναμη σ΄αυτούς που αποφασίζουν για σένα και για όλους μας;;; Είναι θεοί;; έχουν υπερφυσικές δυνάμεις;;; τί;;»
- « Έχουν την κινητήριο δύναμη Λένα μου, το πολύ χρήμα, τον πλούτο.»
- -« Κι αν σου πω πως αυτός ο πλούτος ανήκει σε όλους τους ανθρώπους και πως μας τον έκλεψαν τί θα πεις;;;»
- « Πως μου ζητάς να τα βάλω με τη μεγαλύτερη μαφία. Χαχαχαχχα…πλάκα έχεις Λένα μου. Μα κανείς δεν μπορεί να τους παλέψει. Εδώ μιλάμε για μεγαλοτραπεζίτες, πατριάρχες, τον πάπα τον ίδιο και δεν συμμαζεύεται… Τι νομίζεις;;; Δεν ξέρω;; Κάτι έχω καταλάβει κι εγώ…»
- « κι αν κατάλαβες, τότε πως μπορείς να συνεχίζεις να ζεις μέσα στην απάτη και στο ψέμα;;; Πως κοιμάσαι ήσυχη τα βράδια;;; Πως συνεχίζεις να οραματίζεσαι το μέλλον των παιδιών σου το οποίο είναι αβέβαιο, άρρωστο και σκοτεινό κι εσύ δείχνεις πως όλα είναι εντάξει και δε σε νοιάζει;;;»
- « Επειδή είναι εντάξει Λένα μου. Αυτοί στις κομπίνες τους κι εγώ στη δουλειά μου. Τι θα κερδίσω δηλαδή αν αρχίσω να φωνάζω και να αντιδρώ;;; Έχω κουραστεί πολύ για να φτιάξω μια τέλεια εικόνα στην κοινωνία…έχω πρόσωπο που λένε, όνομα. Να το χαλάσω ;;; Γιατί;;; Έχω έναν καθωσπρέπει σύζυγο…να τον κάνω ρεζίλι με τα καμώματα μου;;; Ένα μετράει…το όνομα σου στην κοινωνία. Κι ο θεός φυσικά. ΜΗΝ ΜΙΛΑΣ…αυτό λέει ο πνευματικός μου κάθε φορά… Σώπαινε…η πύλη του παραδείσου θέλει θυσίες και ταπεινότητα για να τη διαβείς. Μας δοκιμάζει ο θεός Λένα μου, πόσο θα μείνουμε ταπεινοί και ήρεμοι σε όλο αυτό που συμβαίνει γύρω μας. Τον πνευματικό σου και το γιατρό σου να ακούς. Έτσι ξέρω εγώ. Να πας στον πάτερ Στέφανο να μιλήσεις Λένα μου...αυτή τη συμβουλή σου δίνω. Και αυτά που θες να μου πεις , βερεσέ τα ακούω.
Α, να σου πω και το άλλο, χωρίς παρεξήγηση καλή μου…Ο άντρας μου δεν θέλει ανεμβολίαστους στο σπίτι μας. Θα είναι δύσκολο να ξανάρθεις αν δεν αποφασίσεις να εμβολιαστείς. Σκέψου επιτέλους και τους άλλους εκτός από τον εαυτό σου πια….Με όλη την αγάπη που σου χω στα λέω Λένα μου, γιατί έχουμε τόσα χρόνια μαζί και δεν θέλω ένα πείσμα σου να χαλάσει τη φιλία μας…Λογικήηηη…αυτό βάλε να δουλέψει …το μυαλό σου…και τα άλλα για τις σπηλιές , άστα στην άκρη…παραμύθια είναι…»
(συνεχίζεται...)
Τί είχε αλλάξει σε αυτήν;;;
Πριν καιρό ήταν και η ίδια μια ¨κυρία καθωσπρέπει¨, αρεστή στα θέλω της κοινωνίας, υπόδειγμα συζύγου, μητέρας, εργαζόμενης και καλής χριστιανής, με τους εκκλησιασμούς της, τις ελεημοσύνες, τα χόμπι της, το στολισμένο σπίτι για τα χριστούγεννα, και όλη η τοπική κοινωνία είχε να λέει τα καλύτερα. Όμως μέσα της ένιωθε ένα τεράστιο κενό που την πίεζε αφόρητα. Ένιωθε πως ο σκοπός της ζωής της δεν ήταν τόσο χλιαρός και τόσο ανούσιος, τόσο επιφανειακός. Ήθελε να κάνει μια βουτιά σε εκείνο το βάθος της ψυχής και του νου της, που έκρυβε μέσα του την Αλήθεια και τον πραγματικό σκοπό και νόημα της ζωής…
Καταλάβαινε πως ήταν πολύ δύσκολο, όχι μόνο για τη συγκεκριμένη φίλη της αλλά και για κάθε άνθρωπο που ζούσε απόλυτα συμβιβασμένος με τα πρέπει της κοινωνίας. Όλα αυτά τα στερεότυπα με τα οποία όλοι μεγαλώνουμε από μικρά παιδιά, όλα τα χαράγματα και τα αποτυπώματα του θηρίου που λέγεται κοινωνία και που λειτουργεί με ανισότητες και αδικίες, υποκρισίες και απατεωνιές, έπρεπε με κάποιο τρόπο να φανούν μπροστά στα μάτια της φίλης της.
Ως εκεί, κάτι μπορούσε να κάνει η Λένα, όμως μετά , όλα θα εξαρτιόταν από τη θέληση της κ. Καθωσπρέπει. Η ¨βουτιά¨ στο βάθος της δικής της ψυχής ήταν καθαρά δική της απόφαση και μόνον έτσι, με ελεύθερη βούληση θα αποκτούσε κι αληθινό νόημα. Μπορούσε μόνον να της δείξει το δρόμο προς την ελευθερία αλλά δεν μπορούσε να τον βαδίσει για εκείνη.
- « Καλή μου…θυμάσαι τον μύθο που μάθαμε στο σχολείο για το σπήλαιο του Πλάτωνα;;;»
- « Εννοείται Λένα μου πως το θυμάμαι. Πάντα μου άρεσε η μυθολογία και ήμουν και άριστη στα φιλολογικά γενικώς.»
- « Αν βγάζαμε την ιστορία του σπηλαίου από το μύθο και τον φέρναμε εδώ στην πραγματικότητα , στο σήμερα…νομίζεις πως θα μπορούσαμε να δούμε τους εαυτούς μας δεμένους χειροπόδαρα, ως δεσμώτες, και όλη την κοινωνία μας ως το σπήλαιο που μας κρατάει στο σκοτάδι;;;»
- «Τι ακριβώς εννοείς; Πάντα από εδώ το πας από εκεί το φέρνεις, για σκλαβιά θα μιλήσεις. Μα δεν είμαστε σκλαβωμένοι Λένα μου. Είναι τα χρόνια που αλλάζουν, η πρόοδος, η τεχνολογία που εξελίσσεται…πώς είμαστε σκλαβωμένοι;;; Κι άλλωστε, για όλες τις αλλαγές δεν ευθυνόμαστε ούτε αποφασίζουμε εμείς. Άλλοι είναι που κινούν τα νήματα κι εμείς μπροστά τους δεν έχουμε καμία δύναμη. Τί είμαστε εμείς;; μυρμήγκια μπροστά τους. Και τί είναι η ζωή;;; Μια σταγόνα στον ωκεανό…Δεν είχε άδικο αυτός που είπε: ό,τι φάμε , ό,τι πιούμε και…το ξέρεις το παρακάτω.»
- « Και τί νομίζεις πως δίνει δύναμη σ΄αυτούς που αποφασίζουν για σένα και για όλους μας;;; Είναι θεοί;; έχουν υπερφυσικές δυνάμεις;;; τί;;»
- « Έχουν την κινητήριο δύναμη Λένα μου, το πολύ χρήμα, τον πλούτο.»
- -« Κι αν σου πω πως αυτός ο πλούτος ανήκει σε όλους τους ανθρώπους και πως μας τον έκλεψαν τί θα πεις;;;»
- « Πως μου ζητάς να τα βάλω με τη μεγαλύτερη μαφία. Χαχαχαχχα…πλάκα έχεις Λένα μου. Μα κανείς δεν μπορεί να τους παλέψει. Εδώ μιλάμε για μεγαλοτραπεζίτες, πατριάρχες, τον πάπα τον ίδιο και δεν συμμαζεύεται… Τι νομίζεις;;; Δεν ξέρω;; Κάτι έχω καταλάβει κι εγώ…»
- « κι αν κατάλαβες, τότε πως μπορείς να συνεχίζεις να ζεις μέσα στην απάτη και στο ψέμα;;; Πως κοιμάσαι ήσυχη τα βράδια;;; Πως συνεχίζεις να οραματίζεσαι το μέλλον των παιδιών σου το οποίο είναι αβέβαιο, άρρωστο και σκοτεινό κι εσύ δείχνεις πως όλα είναι εντάξει και δε σε νοιάζει;;;»
- « Επειδή είναι εντάξει Λένα μου. Αυτοί στις κομπίνες τους κι εγώ στη δουλειά μου. Τι θα κερδίσω δηλαδή αν αρχίσω να φωνάζω και να αντιδρώ;;; Έχω κουραστεί πολύ για να φτιάξω μια τέλεια εικόνα στην κοινωνία…έχω πρόσωπο που λένε, όνομα. Να το χαλάσω ;;; Γιατί;;; Έχω έναν καθωσπρέπει σύζυγο…να τον κάνω ρεζίλι με τα καμώματα μου;;; Ένα μετράει…το όνομα σου στην κοινωνία. Κι ο θεός φυσικά. ΜΗΝ ΜΙΛΑΣ…αυτό λέει ο πνευματικός μου κάθε φορά… Σώπαινε…η πύλη του παραδείσου θέλει θυσίες και ταπεινότητα για να τη διαβείς. Μας δοκιμάζει ο θεός Λένα μου, πόσο θα μείνουμε ταπεινοί και ήρεμοι σε όλο αυτό που συμβαίνει γύρω μας. Τον πνευματικό σου και το γιατρό σου να ακούς. Έτσι ξέρω εγώ. Να πας στον πάτερ Στέφανο να μιλήσεις Λένα μου...αυτή τη συμβουλή σου δίνω. Και αυτά που θες να μου πεις , βερεσέ τα ακούω.
Α, να σου πω και το άλλο, χωρίς παρεξήγηση καλή μου…Ο άντρας μου δεν θέλει ανεμβολίαστους στο σπίτι μας. Θα είναι δύσκολο να ξανάρθεις αν δεν αποφασίσεις να εμβολιαστείς. Σκέψου επιτέλους και τους άλλους εκτός από τον εαυτό σου πια….Με όλη την αγάπη που σου χω στα λέω Λένα μου, γιατί έχουμε τόσα χρόνια μαζί και δεν θέλω ένα πείσμα σου να χαλάσει τη φιλία μας…Λογικήηηη…αυτό βάλε να δουλέψει …το μυαλό σου…και τα άλλα για τις σπηλιές , άστα στην άκρη…παραμύθια είναι…»
(συνεχίζεται...)
ΠΗΓΗ: ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΡΑΝΙΚΟΥ
https://www.facebook.com/photo/?fbid=2478065082326752&set=a.283454311787851
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου